Hi allemaal,
Nou alles ligt weer op zijn vaste plekken en we hebben een prachtige lijst gemaakt wat we missen. Eigenlijk bedenk je steeds nog dingen wanneer je iets nodig hebt, bijvoorbeeld tijdens het koken. Namelijk de spatels zijn weg. Dit is een van de rare dingen die er gestolen is van ons. Dus hier even de update wat betreft alle schade en spullen die we missen. We komen nog steeds achter dingen die we missen. Maar hebben contact met de verzekering en de partij waar we alles geregeld hebben voor het verschepen en die zijn tot nu toe erg behulpzaam. We zijn bezig een goede lijst op te stellen met alle spullen die we missen en die sturen we een deze dagen aan ze op. Die definitieve lijst nemen ze mee in hun rapport en hopelijk horen we dan snel meer en krijgen we wat uitgekeerd. Maar tot dan wachten we rustig af en fingers crossed. Zo en da nu het verhaal van de afgelopen dagen.
We wilde eigenlijk dinsdag ochtend beginnen met de reis. Die maandag ervoor hebben we de laatste dingen ingepakt en op hun plek gelegd. Ons bedje in gegaan en we worden dinsdag ochtend wakker met een overgevende hond. We kijken elkaar aan en zeggen gelijk we gaan nu niet de hele dag in de auto zitten als Marlee zich zo voelt. Dus nog maar een extra nachtje blijven. Aan het eind van de dag begon Marlee zich gelukkig beter te voelen. Wij denken dat ze wat verkeerd water heeft gedronken. Maandag hebben we een glasfles kunnen scoren en onderweg heeft Mar vies water gedronken. We kregen dinsdag nog een berichtje dat Henk ook naar de camping kwam waar we stonden. En omdat we dinsdag heerlijk even bij gekomen waren door niks te doen dan alleen een paar boodschappen halen, hadden we zoiets we blijven woensdag ook nog wel staan. Dinsdag avond heerlijk met Henk tot een uurtje of 12 buiten gezeten zitten praten. Woensdag ochtend stonden we rustig op en waren we maar wat blij dat we nog een nacht bleven want het spalkje achter Tessa haar tanden schoot los. Dus gelijk een tandarts zoeken. Daar konden we gelukkig woensdag middag om 3 uur terecht. De super vriendelijke jonge tandarts heeft het draadje afgeknipt, alles glad geslepen en €4,- lichter zijn we weer terug gelopen naar de camping. Henk had ons voor gisteren uitgenodigd om te komen eten dus in de middag eerst lekker een borrel en daarna heerlijk gegeten. Uiteindelijk zijn Vincent, en Ute en Ralf de Duitsers er ook nog even bij komen zitten en hebben we tot een uurtje of 11 gisteren met elkaar zitten praten.
Vanochtend zijn we eerst cash gaan regelen. Bij Western Union bank krijg je de meest gunstige deal voor je euro’s wij hebben €500 overgemaakt en vandaag 122.547,00 aan Argentijnse Pesos opgehaald als we dat terug rekenen naar Euro’s komt het neer op meer dan €1000,- dus geen verkeerde deal. Daarna gelijk door de auto in proberen Buenos Aires uit te komen. Er was een groot ongeluk gebeurd dus dat duurde wel even maar uiteindelijk hebben we vandaag de eerste dik 500 kilometer er opzitten en gaan we morgen weer verder.
Onze eerste nacht hebben we doorgebracht in Tornquist. Hier hebben we langs een riviertje op een groot open grasveld gestaan. Uiteraard werden we door iedereen die langs vriendelijk aangekeken en zwaaide de meeste mensen. Die ochtend zijn we onderweg gegaan naar San Antonio. Met dat we wegrijden zien we allemaal uilenkuikens zitten en zijn we uiteraard gestopt om wat foto’s te maken deze kleine holen uilen zaten ons met hun grote gele ogen aan te kijken. Om vervolgens door te rijden naar San Antonio, hier wilde we aan de kust gaan staan. Maar eerst nog even wat boodschappen doen bij de Walmart en kijken of we een reserve band konden vinden. Helaas had de plaatselijke Mercedes dealer helemaal niks maar van de uiterst vriendelijke goed Engels spreken medewerker kregen we nog een aantal adressen. De volgende had ook helemaal niks en kregen we nog wat adressen. We wilde nog een flink aantal kilometers maken dus we zijn gestopt met zoeken en zijn doorgereden naar San Antonio. Onderweg kwamen we ook nog een aantal keer de Rhea ook wel Nandoe tegen. Bij de eerste die we tegen kwamen riepen we hard tegen elkaar er lopen toch geen struisvogels hier. Verder was de weg niet veel bijzonders dit hebben we ook al gehoord van deze en genen dat de eerste 1000 plus kilometer niet heel bijzonder zijn. Na weer de nodige kilometers onze auto geparkeerd en lekker het strand opgelopen. De ene na de andere verliefde blik krijgt Marlee en wij krijgen ook de ene na de andere vriendelijke lach en zwaai van mensen die langs komen als we weer terug zijn bij de bus. Na het eten komt er een stelletje langs lopen de jonge begint in het Spaans maar helaas snappen we er niet heel veel van. Dan in zijn beste engels waar komen jullie vandaag, Nederland? Ja klopt we komen uit Nederland. Ow zijn jullie helemaal komen rijden. Denk dat hij even vergeten was dat er nog een klein beetje water tussen ligt. Hij verontschuldigd zich voor zijn engels en wij zeggen. Nou jij spreekt beter engels dan wij Spaans. Hij moet hard lachen en geeft ons een box en loopt verder. Hierna zijn we naar. het schiereiland Reserva Faunistica Peninsula Valdes gegaan. Hier hebben we een camping opgezocht het is een natuur reservaat en mag je dus niet vrij kamperen. Al doen sommige het wel maar de kans dat ze je pakken is aanwezig. Er zijn hier allemaal wilde beesten te spotten hier voor moet je eerst minimaal 80 kilometer over een gravel road rijden. Na een kleine 30 kilometer zijn we omgedraaid de weg werd steeds slechter en slechter en na al het gezeur en pas net drie dagen onderweg wilde we even niet nog meer risico lopen op schade aan de auto. De walvissen en dolfijnen hebben we in Australie al gezien. Helaas moeten we de Orka’s en pinguïns overslaan. Maar we gaan die vast ooit nog wel ergens zien. We klappen onze stoeltjes uit en na driedagen geen biertje te hebben gedronken trekken we zo een biertje open. We merken dat er veel vermoeidheid en emotie uit begint te komen van alle afgelopen weken. We zijn dan ook niet bezig met een all inclusieve van drie weken op een van de bekende eilanden. Al doet de muziek op de achtergrond ons wel denken aan de Costa Del Sol.
Na een nachtje op een vrij drukke Costa Del Sol camping zijn we door gereden naar de volgende plaats. Maar eerst terug op de camping. De muziek stond echt op standje 500 en met verschrikkelijke Spaanse nummers, een beetje de Jan Smit van hier. Dit ging tot 3 uur door en tot dat moment konden we alles lekker mee zingen in de bus. Hierna heeft Tessa de noise cancelling koptelefoon opgezet. En dit werkte echt voortreffelijk. Wij dachten wel bij ons zelf, hoe kan je zo egoïstisch zijn. Maar ja het was even niet anders.
Na weer een kleine 500km te hebben gereden, met werkelijk waar 5000 lama’s en struisvogels en voor de rest pampa’s waar niks aan is. Zijn we aangekomen in Comodoro Rivadavia. Een stad die bekend staat om de Olie. Het ziet er dan ook niet echt sprankelend uit dus gingen wij direct naar een kampeer plek voor die nacht. Tessa dacht nog, hoe gaan we de ingang vinden van deze plek maar wat zagen wij na dat wij de bocht om gereden zijn. Wel zeker 2000 mensen die aan het BBQen zijn op het strand met hun familie’s. Erg gezellig en hebben wij dan ook onze Wester tussen gezet en genoten van de mensen om ons heen.
Aan het mooie strand hebben we een heerlijke nacht gehad. Wat is wakker worden met het geluid van de zee toch een genieten. De volgende ochtend zijn we terug het centrum ingereden opzoek naar een reservewiel. Eerst maar eens bij de Mercedes dealer na vragen, uiterst vriendelijke man die een paar woorden Engels sprak kon ons helaas niet helpen geen voorraad. Wel kregen we een adres mee van een zaak een stuk verderop die handelt in Mercedes onderdelen. Die hadden er een op voorraad tot we het bedrag hoorde wat we moesten betalen namelijk €550,- en dan moeten we ook nog een band hebben. We hadden in NL net bij de garage een prijs opgave gevraagd voor een nieuwe band en de reparatie aan de voorkant nieuwe velg kost daar €105,- dus ja wat nu. We hebben het even gelaten voor wat het is in de hoop dat het goed komt tot aan chili hier moeten producten vele malen goedkoper zijn dan in Argentine i.v.m de hoge belastingen die ze hier hebben. We hebben boodschappen gedaan en een tijdje staan praten met een Duits stel en hun 4×4, ze waren al sinds 2004 in zuid, midden en noord Amerika aan het reizen. Ook niet verkeerd. We zijn terug gereden naar het strand en hadden de planning om hier nog een nachtje te blijven staan. Helaas waaide het erg hard. Lag de bus binnen no-time vol met zand en was het ook nog eens erg warm dat we tegen 5 uur besloten om toch nog een uurtje door te rijden. We hebben van de Duitsers op de camping bij Buenos Aires de tip gekregen dat als je een slaap plek zoekt en je niks kan vinden je goed kan slapen bij de YPF tankstations dus dat deden we. We parkeren onze auto en zien het toffe Braziliaanse busje die we die middag bij de Jumbo (supermarkt) toen we wegreden ook zagen staan. Niet veel later komen ze in de buurt van ons staan en lopen ze naar ons toe. We staan een hele tijd met elkaar te praten en te lachen over van alles en nog wat. Ze vragen onze Instagram en krijgen van hun twee toffel stickers met hun logo er op. Die willen we ook nog een keer hebben maar zoeken nog iemand die goed kan tekenen en voor ons iets kan maken. Helaas is het internet slecht waar we staan dus we zoeken later elkaars Insta op en voegen elkaar toe. Na een prima nacht een een lekkere douche zeggen we goede morgen tegen een Argentijnse familie die naast ons staat met hun caravan en vertrekken we naar de volgende locatie. Weer ruim 300 kilometer. Er is niet veel te beleven onderweg dan de Guanco’s en Rhea’s langs de weg. Wij blijven ze stug Lama’s en Struisvogels noemen hahah. Een kleine 20 kilometer voor de stad waar we naar onderweg waren zien we een oud volkswagen busje staan. Jonge jongen bij het busje en een meisje komt terug lopen van de SOS paal waar ze gelukkig in de buurt van stil komen te staan. We zeggen tegen elkaar zullen we omdraaien en kijken of we kunnen helpen. Dus dat doen we. De jonge lat een veer zien, ze spreken geen Engels en wij geen Spaans. En maakt een gebaar dat hij geen gas meer kan geven. In Google translate vragen we of we ze kunnen helpen en of we ze naar het volgende dorp kunnen slepen. Ja graag. Dus hup Wester voor hun auto en zo slepen we ze richting het volgende dorp. Wij hopelijk wat Karma punten na alle ellende en zijn mega blij dat ze niet meer langs de weg staan. We hebben toen een heel fijn plekje aan een rivier gevonden en intens genoten van het uitzicht en de ondergaande zon. Vanochtend rustig aan gedaan. En nog even staan praten met een bioloog die net aan kwam rijden en de andere aankwamen varen bij de plek waar we stonden. Ze deden onderzoek omdat er binnen 5 jaar twee dammen worden gebouwd en wat dat voor een impact heeft op de natuur. Daarna zijn we vertrokken naar de volgende stad. Waar we nu zijn. Hier zijn we met Marlee al even naar de dierenarts geweest voor wat papier werk en druppels in haar nek. En morgen moeten we weer naar Senasa de instantie waar we ook bij Argentinië binnen komen heen geweest zijn om de rest te regelen. Daarna wat boodschappen gedaan en staan nu weer bijbenen tankstation omdat we bij de stad willen staan om morgen vroeg naar Senasa moeten. Ow ja onderweg vandaag nog een Flamingo gespot en weer miljoenentriljoenbiljoen lama’s en struisvogels.
Inmiddels zijn we alweer 19 dagen onderweg. We hebben een uitgebreide mail geschreven aan onze Australie vrienden, en hebben we allemaal lieve reacties opgekregen. Nog steeds leuk om ze te spreken. Die ochtend zijn we vroeg op gestaan we wilde om 8:00 scherp bij Senasa staan. Die hebben we al wat vaker benoemd. Gisteren alles bij de dierenarts geregeld en nu dus naar Senasa. Daar stonden we dan om 7:50, niemand inmiddels 8:00 nog steeds niemand. 8:10 nog steeds niemand. Dus maar weer google en zo vonden we een ander adres hier heen gereden en de uiterst vriendelijke mevrouw vertelde ons dat we niet bij deze locatie maar een andere locatie moesten zijn. Dus hup op naar locatie drie. Hier konden ze ons gelukkig helpen. Eerste een jonge jonge die onze papieren aannam, en vervolgens liep hij weg naar een andere ruimte daar hoorde we een minuut of 5 gepraat vandaan komen tot we naar binnen werden gevraagd. Een vriendelijke vrouw die aardig wat engels kon heeft ons geholpen. En na een minuut of 20 en €13,- betalen stonden we buiten met de juiste papieren. Op naar de grens met Chili. We zijn onderweg naar Ushuaia maar de ervoor moeten we eerst een stuk door Chili om vervolgens weer Argentinië in te rijden. We hebben vandaag dus een papier winkel voor de boeg. Ook weten we nog niet hoe de wegen zijn en gaan we ervan uit dat het stuk langste stuk wel 110 kilometer over gravel kan zijn. Eerst de Argentijnse grens. Ons uitschrijven, auto afmelden en toen door naar de Chileense grens. Hier konden we bij het eerste loket direct terecht en toen door naar de rij wachtende mensen. We hebben een 45 minuten in de rij gestaan om eerst bij de emigratie ons aan te melden, toen de auto aan te melden, door te gaan naar de douane en dan als laatste door rijden en de auto en Marlee te laten controleren. Alles papieren van Senasa hebben we niet hoeven laten zien, ze hebben haar paspoort helemaal door gebladerd en een snelle blik in de auto of we geen honing, dierlijke producten of fruit meehadden. Na een paar minuten konden we door. Kleine 150 kilometer naar de Argentijnse grens. Aan gekomen bij San Sebastiaan eerst de hele papier winkel bij de Chileense grens, ons uitschrijven bij alle loketjes om vervolgens iets van 20 kilometer door te rijden naar de Argentijnse grens om alles weer in te voeren en aan te melden. Hier konden we gelukkig bij Senasa een van onze gestempelde en ondertekende papiertjes achterlaten bij een uiterst vriendelijke medewerker. Al moeten we zeggen dat ze allemaal mega vriendelijk en behulpzaam zijn. Of ze nou een woord engels of niet kunnen eigenlijk moeten we altijd wel lachen als we iets moeten doen. Inmiddels zijn we aangekomen in Rio Grande. Hebben we net heerlijk een pastaatje gegeten die we vd week al gemaakt hadden en gaan we voldaan onze beentjes omhoog gooien. Of ja wat betreft de gravel wegen. Alleen maar verharde wegen gereden vandaag en een stukje veerboot moeten nemen. Dit was nog weer een verhaal. De veerboot kost $22.200 Chileense pesos. Die hadden we niet dus konden we ook betalen met Argentijnse pesos. We moesten $6800 ARS betalen. Toen zijn we even gaan rekenen en vonden we dit wel heel veel. In onze valuta app de bedragen neer gezet en als we $6800 ARS om rekenen komen we uit om meer dan $50.000 Chileense pesos dus omdat we betalen in Argentijnse pesos betalen we meer dan twee keer zo veel bijna €60,- dus even verhaal halen bij de verkoper/ medewerkers kregen we een lul verhaal dat het door de koers was en dat ze toch echt het juiste hadden berekend. Spraken allemaal geen woord engels. Inmiddels waren we aan de andere kant en was iedereen al van de boot af. We moesten maar mee terug de andere kant weer op. dan ar hadden we totaal geen zin in. Zijn ingestapt en van de boot gereden., hier probeerde ze ons nog tegen te houden maar hadden we totaal geen zin in. Gelukkig zijn we niet achterna gezeten door politie of hebben we er bij de grens nog wat van gehoord. Hopelijk komen we nog terug met de boot hahah. Maar dat zien we dan wel weer. We hebben weer genoten van het onderweg zijn en vooral van het een en zelfde uitzicht. Lama’s, struisvogels en vergezichten waar niet veel boeiends aan is. Ow en dan nog de enorme harde wind die hier staat. We zitten nu in de bus en die gaat regelmatig alle kanten op en tijdens het rijden vaak niet harder kunnen gaan dan 80 Km/h. Of zelfs zulke harde wind dat de anti slip in de auto begon te knipperen. Die avond hebben we weer super gezellig bij een YPF station geslapen in Rio Grande, want ja ze hebben een gratis douch en die hebben we nodig na een paar dagen niet douchen haha.
Zo we hebben een van de doelen die we voor deze reis hadden afgevinkt van ons lijstje, Ushuaia. Die ochtend zijn we vertrokken uit Rio Grande. We moesten nog ruim 200 kilometer rijden tot aan Ushuaia. Wat hebben we genoten van het laatste stuk. Het landschap werd steeds groenen, meer heuvels en bergen en steeds een nog grotere lach op onze bekkies. Tessa had een hele goede plek gevonden om de auto neer te zetten naast alle kantoortjes van de tours hier. Met uitzicht op het water waar de cruise schepen aankomen en in de verte het vliegveld waar zo nu en dan een wat groter vliegtuig land en regelmatig kleinere of een helikopter. Met dat we aan komen rijden zien we een bekend oranje busje, het waren de Brazilianen. We gaan naast hun staan bij het stoplicht en kloppen op het raam. Gelijk een grote vriendelijke lach, we parkeren en staan even te praten. Ze hebben eind van de middag een tour gepland staan maar daarna kunnen we misschien wat gaan drinken en/of eten. We gaan ieder onze kant weer open. Wij parkeren de auto na een kwartiertje wachten komt er een plekje vrij waar wij passen. En gaan dan even de stad in opzoek naar een jas en schoenen. Veel winkels zijn in de middag een aantal uur dicht dus we kunnen niet overal naar binnen. We merken wel dat er echt veel meer keuzen in spullen is. Alleen nog steeds wel ontiegelijk duur. Maar ook de juiste maat schoenen vinden is een uitdaging. We slagen nog niet direct en gaan terug naar de auto. Regelen bij de Western Union weer wat geld om het zo op te halen met een hele fijne koers. En lunchen bij de bus iets. Tegen een uur of 4 lopen we de stad weer in en vinden we een paar schoenen voor Jord en even later een mooie jas voor Tessa. Beide flink aan de prijs maar we denken maar even. We krijgen twee keer zo veel geld als we betalen bij de WU dus de schoenen en jas zijn voor de helft. We zijn weer bij de auto en tegen 7 uur zijn de Brazilianen terug. Ze heten trouwens Julia en Ciro. We gaan de stad in en gaan eerst bij een italiaan zitten. Flesje wijn. Pizza en nog wat hapjes en alles delen. We hebben het mega gezellig en praten over van alles en nog wat. Van wijn, tot de politiek. Van hoe groot het verschil tussen arm en rijk is maar ook over hun huwelijk en we bekijken de prachtige foto’s. Nee Jord heeft Tessa nog niet gevraagd mensen. We gaan vervolgens door naar een leuk thee huis. Wat in de avond een restaurant is waar we een bier proeverij nemen waar je gelijk een plankje met lekker brood en wat dipjes bij krijgt. Tegen half 1, allemaal voldaan van de dag en de gezellige avond lopen we terug naar de bussen. Julia en Ciro slapen in een hostel en wij komen thuis bij een lief klein en intens blij meisje. Na een koude maar fijne nacht besluiten we vandaag een mooie wandeling te maken richting een gletsjer. Het weer is prachtig vandaag, koud maar om te wandelen super. We rijden naar boven. Parkeren en maken een heerlijke wandeling. Marlee is zo blij als een klein kind en loopt de hele wandeling kleine 2 uur heerlijk los mee. Iedereen die we tegen komen geniet van ons kleine wurmpje. Ze gaat zo nu en dan lekker te keer maar iedereen vindt het wel prima. Worden een aantal keer aangesproken waar we vandaan komen en hoe leuk de Mar is. We zijn weer terug op ons plekje aan het water. Een lekker kopje thee gemaakt. Het winter dekbed er toch bij gepakt en Mar kan even bij slapen. We denken er aan om misschien vanavond ook ergens te gaan eten omdat het relatief veel voordeliger is dan boodschappen doen.
Die avond zijn we lekker samen uit eten geweest. De Mar hadden we thuis gelaten en dat gaat super goed alleen in de bus. Het is echt haar thuis. Zondag ochtend werden we wakker en er stond nog een Nederlands stel. Daar hebben we ruim twee uur mee staan praten. Bas en Karin zouden die middag aan boord stappen op een van de boten richting Antarctica. Klein beetje jaloers zijn we wel. Na het leuke gesprek en de insta en polarsteps uitgewisseld te hebben gaan we weer een prachtige wandeling maken. Dit keer naar een Laguna. Er staat dat hondjes niet mee mogen we wagen het er op en nemen Marlee mee dit keer wel aan de riem. Als we de grootse klim door het bos gehad hebben en op het apengedeelte komen zien we de ene hond na de andere lopen en allemaal lekker los. Dus bij mar gaat de riem ook af. Als een dolle gaat ze weer te keer. Zo lekker om te zien hoe blij ze wordt. We komen inderdaad uit bij de prachtige Laguna en als we omdraaien een misschien nog wel mooier uitzicht. Die avond besluiten we niet in het centrum maar 15 minuten voor Ushuaia op een gratis camping te gaan staan. Moeten door flink wat kuilen en plassen water voor we een geweldig plekje vinden. Het is er vol met Argentijnen die allemaal aan het genieten zijn van het mooie weer. Tegen de avond gaan er steeds meer Argentijnen naar huis en blijven wij, nog een camper en mensen met een tent over. Wat een heerlijke plek weer.
Maandag ochtend rijden we terug naar het centrum, we willen de was laten doen. Klinkt heel luxe laten doen. Dat is het ook wel je brengt je was weg en alles wordt voor je gedaan. Dan proberen we weer te parkeren op de plek waar we steeds gestaan hebben aan het water met zicht op de cruise schepen. Helaas is het super vol en kunnen we de auto alleen zo neerzetten dat we een andere auto blokken. We blijven dan ook bij de auto zitten tot er een ander plekje vrij komt. Dit duurt een flinke tijd. Maar het is prachtig weer er lopen allemaal mensen dus we vermaken ons wel. Inmiddels hebben we ook contact met Henk die onderweg naar Ushuaia is. Als we de auto een goed plekje hebben gegeven gaan we op weg naar de Carrefour om bij de Western Union geld proberen op te halen. Tessa gaat in de rij staan maar na een kwartiertje komt ze weer naar buiten helaas het geld is op die dag. We spreken af om dinsdag ochtend te gaan. Henk is inmiddels in zijn appartementje aangekomen wat hij heeft gehuurd voor een aantal dagen en we gaan even bij hem langs. We spreken af om die avond wat te gaan eten met elkaar. We lopen dan terug naar de bus en doe die middag rustig aan. Tegen 19:00 komt Henk aanlopen en gaan we de stad in. We hebben een hele gezellige avond met heerlijke biertjes en wat te eten. Hebben het weer over van alles en nog wat en hebben een heerlijke avond met elkaar. Gisteren ochtend, dinsdag 22 februari 2022 staan we om 8:50 bij de Carrefour. Daar binnen zit dus het loket van WU. Kijken of ze nu wel geld hebben. Dat hebben ze gelukkig. Misschien minder gelukkig voor ons we hebben €1000 besteld. We krijgen zoals jullie misschien nog weten dubbel zoveel uitgewisseld dus voor €2000 aan Argentijns geld. Super fijn maar minder fijn dat we dit krijgen uitbetaald in briefjes van $100 pesos. $100 pesos is omgerekend zo’n €0,80 cent. Dus ja dan loop je met een tas vol geld weg. We hebben er een foto van gemaakt terug in de bus. Na dat we het geld hebben opgehaald hebben we weer een lekkere wandeling gemaakt. Snel terug de stad in gereden om de was op te halen en toen zijn we richting Rio Grande gereden. Een kleine 2,5 uur rijden. Onderweg hebben we een 15 tal politie controle posten gehad. Bij twee moesten we er stoppen. 1x binnen kijken en 1x werd ons gevraagd waar we heen gingen. Rio de Grande dus. Ushuaia laten we achterons liggen en we beginnen langzaam naar boven te gaan. Vandaag weer de grens met chili over dus we hebben weer een stempel dag gehad. Onze paspoorten zitten lekker vol. We mochten gelukkig met de boot mee vandaag, dit keer maar met Creditcard betaald. Waren we een stuk goedkoper uit. Zijn nog twee keer een mooie vos tegen gekomen vandaag en we staan inmiddels in Rio Gallegos. Met dat we de auto neerzetten loopt er een meisje op ons af. Die komen aan met een omgebouwde schoolbus. Kenteken uit Canada. Maar het waren geen Canadezen maar Belgen. Daar even mee staan praten. Uiteraard Insta weer uitgewisseld. Toch de must have voor op reis.
Zo dat was een enorm lang verhaal. Toch nog veel meegemaakt met zulke saaie wegen. Maar het eerste belangrijke punt van de reis is bereikt, Ushuaia. Vanaf nu rijden we alleen nog maar naar boven. Spannend, wij hebben er zin in!
Liefs,
Jord, Tessa en de Mar.
Adventure is out there. 