Donderdag zijn we begonnen aan deel twee van onze reis na bija 3 maanden op de boerderij gezeten te hebben stonden we te springen om eer verder te gaan. Er is nog steeds niet meer bekend dat de grens van Queensland op 10 juli open gaat we hebben dus alle tijd om het stukje tot de grens te rijden en nemen hier ook alle tijd voor. Onze eerste nacht hebben we geslapen op de Gap Creek Campground. Er staat dat je moet boeken voor een plekje. Dit hebben wij als boefjes niet gedaan. 1 het kost geld terwijl het normaal gratis moet zijn. 2 het zou vol geboekt zijn wat niet klopte want er stonden nog twee andere kampeerders en dat was het. Nadat we om 17:00 ons eten ophadden ja het wordt hier om 17:15 donker en koud zijn we ons bedje ingekropen en hebben heerlijk series en films gekeken die we gedownload hadden in ons hostel in Sydney. Nee a een super goede nacht en wakker worden van alle vogels om je heen en verder geen geluid hebben we onze spullen weer ingepakt en zijn we een mooie wandeling gaan maken naar een waterval. Deze wandeling begint op de campground. Dit was weer heerlijk om te doen na weinig gedaan te hebben al die weken en we werden beloond met prachtige waterval. Het lekkere vooral aan deze tijd is dat het zo rustig is op dit soort wandelingen dat je ook echt niemand tegen komt. Na onze wandeling zijn we doorgereden na een ander klein dorpje aan het water waar we lekker geluncht hebben met ongeveer 30 eenden om ons heen die dachten dat er wat te halen viel. Na de lunch zijn we naar Watagans national park gereden. Waarschijnlijk omdat het weekend was was het hier super druk. Grote groepen vrienden, dikke 4WD auto’s met groepjes mannen die een weekendje door de blubber gingen rijden. Dit voelde als een super gezellige plek met veel remoer en gezelligheid om ons heen. Helaas stond er ook een groepje meiden die het nodig vonden na een aantal keer vragen of het zachter kon om 02:30 nog steeds keihard muziek aan te hebben en als je er dan naast staat is dat niet super prettig. Uiteindelijk zijn ze stil geworden en hebben we lekker geslapen. Toch leuk wakker worden met al die mensen om je heen en dat er in de avond nog meer auto’s bij gekomen zijn dan die we gezien hebben voor het donker werd en we naar bed gingen. We hebben deze dag niet zoveel gedaan als boodschappen doen en terug naar dit zelfde park gelukkig is het erg groot en hebben we een ander plekje opgezocht, geen last van de herrie meer. Hier hebben we hout gesprokkeld en om 15:00 een heerlijk vuurtje gemaakt om wat langer buiten te kunnen blijven zitten dan om uiterlijk 18:00 je bed in te moeten. Na een rustige avond van lekker kletsen samen en genieten van alles en iedereen om ons heen zijn we zondag naar Newcastle gereden. Hier hebben we lekker rond gelopen. Helaas was het fort dicht. Dus ons zelf maar weer eens getrakteerd op een koffietje. Dit proberen we zo min mogelijk te doen om geld te besparen dus is het meestal een heerlijke traktatie. De benodigde boodschappen gedaan en terug naar de camping. En zo stonden de vorige twee dagen er nog honderden mensen nu stond er een vader en een zoon en dat was het. Helaas heeft het wat geregend in de ochtend dus een vuurtje aan maken ging iets minder soepel maar aan hebben we hem gekregen en het was weer heerlijk warm. De volgende ochtend zijn we naar Nelson Bay gereden. Hier zijn we lekker uitgewaaid op het strand om vervolgens weer een kampeer plek te zoeken voor de avond. De plek waar we wilden gaan staan was helaas dicht ivm met besproeien van het bos. Dus op zoek naar een andere plek en na een lekkere off-road weg en wat beekjes doorgereden te zijn kwamen we op een mooi plekje uit waar niemand anders was. Helaas geen vuurtje die avond dus vroeg eten en snel bed in om lekker warm te zijn. En dan zijn we alweer bij vandaag dinsdag 23 juni. Vanochtend zijn we via de minder heftige weg terug gereden naar de hoofd weg en doorgereden naar Seal Rock. Hier zijn we naar boven gelopen naar een vuurtoren met een geweldig uitzicht. In de verte weer wat walvissen gespot. Inmiddels zitten we op onze camping voor vanavond in Port Macquarie. We hebben geen vaste plannen voor de komende dagen en bekijken het per dag.
Na een heerlijke nacht in Port Macquarie. Waar naast ons twee Fransen jongens kwamen staan met een rode variant van Marlee. De volgende ochtend zijn we naar de Captian Cook lookout in Nambucca heads gereden. Hier hebben we genoten wat we steeds doen van een geweldig uitzicht over de Ocean. Wat kunnen de kust, rotsen en en water toch een rustig en fijn gevoel geven. Eenmaal beneden aan het water zijn we met onze voetjes en een lunch op het strand gaan zitten en heerlijk genoten. Het plan was om de volgende 3 dagen de Waterfall way te rijden. Dit is een mooie bergachtige route met kleine scherpe bochtjes, vergezichten en zoals de naam al zegt een boel watervallen. De eerste stop die we gemaakt hebben om te overnachten is geweest in het New Engeland National Park een stuk van het Gondwana Rainforest World Heritage Area. Hier hebben we op een heerlijke rustige camping plek gestaan, waar het zo koud was dat we maar besloten hebben in de auto te blijven zitten om de butterchicken van die avond op te eten en direct door te gaan naar ons bedje. Wat zijn we blij dat we toch dat tweede dekbed gekocht hebben in Tasmanie. Twee dekbedden en een sprei zijn soms wel nodig. De volgende ochtend werden we wakker met een heerlijk zonnetje wat zijn best deed om door de dikke laag mist die er hing door te komen. Deze ochtend stond de Point lookout op de planning. Hier hebben we samen dik een half uur ons suf zitten staren in de vergezichten van regenwoud en helemaal in de verte de zee. Terug in de auto en nog steeds aan het genieten stonden de watervallen van Wollomombi als tweede op de planning. Hier hebben heerlijk dik een uur gewandeld met opeens het geluid van watervallen die je oren in glijden en prachtige uitzichten die je liggen te wachten als je ergens weer een hoek om of heuveltje op loopt. Ja we zijn inderdaad nog steeds bezig met de Waterfall Way dus als derde stond de Ebor waterval op de planning. Als je een streepje op de O zet kan het ook zo een naam van een Hongaars dorp zijn maar helaas mensen we komen nog niet naar huis en zitten nog steeds aan de andere kan van de wereld. De Ebor waterval is de grootste waterval die aan deze Waterfall Way ligt. Helaas was het uitkijkpunt gesloten i.v.m. de bosbranden die er geweest zijn en konden we weinig zien. Maar daar komt onze vriend Mister DJI de Drone weer mooi van pas en hebben we vanuit de lucht mooie shot kunnen maken. Door naar het Dorrigo National Park. Hier hebben we koffie gedronken en uiteindelijk besloten om de volgende dag de wandeling van 2 uur te gaan doen. Inmiddels hadden we na het zien van genoeg watervallen voor een dag er wel genoeg van en zijn we naar onze camp spot voor de avond gereden deze lag onder aan de Waterfall Way en was om een uurtje of 6 lekker vol met grey Nomad en backpackers. We wisten niet of het een lekkere rustige nacht ging worden of een nacht vol langs denderende vrachtwagens, auto en schreeuwende backpackers. Uiteindelijk is het een heerlijke nacht geworden. Om 7 uur ging de wekker die we de afgelopen 7 maanden weinig gebruiken af en hebben we na een snel ontbijtje de boel ingepakt en terug gereden naar de Dorrigo wandeling. En ja hier zijn ook meerdere prachtige watervallen te zien. Tessa heeft hier nog geprobeerd een gifgroene kikker te zoenen maar helaas kwam er geen prins uit en is ze toch maar doorgewandeld met Jord. Helaas konden we geen goede camp spot vinden in de buurt van Coffs Harbour en hebben we toch maar besloten om een nachtje te staan op de Nederlandse camping die we al bezocht hadden de vorige keer in Coffs Harbour. Hier hebben we heerlijk staan lullen met een Australiër die in Melbourne woont en nu lekker 4 maanden onderweg is met zijn vrouw en twee hondjes en ook wachtende zijn op de Queensland border. Twijfelend of we een hapje zouden gaan eten ergens of niet hebben we besloten om naar de Thai te gaan het was tenslotte vrijdag avond. En deze Thai s niet veel duurder dan zelf koken dus het besluit was snel genomen. Op naar de Dan Murphy’s dat is een van de grote drank ketens in Australie en hebben we een paar biertjes gekocht. Bij veel restaurants in Australie is het namelijk gebruikelijk dat je bring your own doet dus dat hebben we gedaan BYO. Het voordeel ook aan de Thai is dat je zoveel eten krijgt per persoon dat je de rest mee kan nemen en nog een volledige maaltijd hebt de volgende dag. En een van de medewerkers was de vorige keer met Inge en Rik ook al zo vriendelijk dat we het hem ook wel gunnen een beetje extra omzet. Al hadden we niet het idee dat ze omzet te kort komen want je zou bijna zeggen dat de telefoon heet gloeiender staat dan de wok waar de curry in gemaakt wordt. Met bakjes vol eten zijn we rustig terug gelopen naar de camping. Prima geslapen en voor we de volgende ochtend weer verder gingen konden we het ons zelf niet onthouden om toch een zakje dropjes mee te nemen voor onderweg. Met de afspraak dat we er minimaal een week mee moesten doen. Met deze zin kunnen jullie de rest wel in vullen denk dat we er drie dagen over gedaan hebben tot hij leeg was. Voor de aankomende dagen hadden we besloten om wat langer op een kampeerplek te blijven dus boodschappen doen voor meerdere dagen en dan door. De eerste spot die we hadden uitgezocht was drie keer niks. Dus toch maar een half verder rijden naar een andere. Hier stonden al een hele boel mensen en hadden we het idee dat dit een prima plek zou gaan worden. Kampvuurtjes maken. Koken op het vuur en genieten van de rivier in onze achtertuin voor de komende dagen. Na twee nachten hadden we het idee dat we nog wel iets langer konden blijven dus hebben we ingepakt en zijn we voor nog wat meer dagen boodschappen gaan doen. Helaas was bij terug komst op de camping onze plek van de afgelopen nachten inmiddels bezet dus een nieuw plekje zoeken. Dinsdag hebben we dan eindelijk het goede nieuws gekregen dat de grens op 10 juli open gaat. We zaten nog wat in spanning omdat een aantal nieuwe gevallen in Melbourne gemeld zijn en ze misschien daarom Queensland wel langer dicht zouden houden. Maar gelukkig van niet. Uiteindelijk hebben we in totaal hier 6 dagen gestaan. Op naar Nimbin dit mega rare ultra hipster/ hippie dorp met de meeste rare types van Australie hebben we na een 45 minuten weer achter ons laten liggen. Niet de plek waar wij lekker dagen rond blijven hangen maar zeker wel leuk om even gezien te hebben. Die avond en nacht hebben we geslapen in Mebbin. Prima nacht niks bijzonders dan Jord die een half uur lang een kookaburra heeft proberen te fotograferen. De volgende ochtend stond de trip richting Byron Bay op de route. Hier hebben we weer eens een betaalde camping geboekt zodat we na een week konden douchen en wasjes konden draaien. De eerste avond zijn we Byron Bay even in gelopen paar biertjes gehaald en weer terug gegaan. Heerlijk geslapen maar wat wil je als je bed weer lekker fris en fruitig is en je zelf ook zo voelt lol. Dan zitten we inmiddels op gisteren zaterdag 4 juli. We zijn vroeg vertrokken om vanaf de camping richting het lichthouse te lopen door het centrum van Byron Bay loop je zo naar boven. Prachtige uitzichten over de Ocean met her en der weer een springende walvis in de verte of een grote groep dolfijnen. Ook hebben we nog nooit zo veel yogapants gezien in een korte tijd. Kan niemand tegenwoordig dan meer een normale broek aan als je een dagje de stad in gaat? Eenmaal boven via de andere kant van de berg terug het centrum in. Hier hebben we heerlijk de hele dag rond gehangen met winkeltjes in en uit. Even een broodje halen bij de bakker en op de hoek aan de andere kant een heerlijke cappuccino helaas gaat het alleen nog regelmatig mis dat we toch cacao op de koffie krijgen waar we altijd vragen om het niet te doen. Maar na dat we een nieuwe hebben gekregen smaken ze ons goed. Uiteindelijk was het al zo laat in de middag dat het tijd was voor een koud biertje aan het strand. Deze gehaald bij de Bottle shop en zijn we tussen alle andere mensen gaan zitten. Druk maar iedereen op gepaste afstand. De jonge die heerlijke live muziek stond te maken werd weggestuurd door de politie maar wel onder het geboeeee van iedereen die het maar stom vond dat hij moest stoppen. Inmiddels ook tijd om wat te eten dus samen een hamburger gegeten van Bettys burgers ook aan het strand. Lekker terug gelopen naar de camping en zijn we ons bedje in gedoken. Vanochtend hebben we in een farm winkel een koffie, heerlijk stokbroodje en eindelijk weer eens een goed gedroogd worstje gehaald. Genieten van de kleinste dingen. Vandaag staan we op 13 minuten rijden van de grens en hebben we voor 5 dagen een camping geboekt. Nou ja camping het is een veldje in een dorp naast het grote sport veld maar het kost ons maar $10 per nacht waar we in Byron nog $40 per nacht betaalde. We staan nog geen 5 minuten of we worden van alle kanten al aangesproken. Iedereen is vriendelijk een aantal zijn inmiddels al lekker dronken maar hebben we de grootste lol.
JAAAAAAAAA we zijn de grens over. Sorry hier moesten we even mee beginnen om te vertellen want we kunnen eindelijk na al die weken wachten verder met onze trip. Zoals als we in ons laatste stuk verteld hadden stonden we 5 nachten op een veldje en wat hebben we mega gezellige dagen gehad. Direct links naast ons stond een oude maar mooie Mazda bus met als bestuurder Heather ze gaat elk jaar 3 maanden alleen rond trekken haar man blijft dan thuis klungelen. Schuin tegenover ons stonden Madeleine (Maddy) en Brett die hebben een aantal weken geleden hun huis verkocht en een bus gekocht om lekker een tijdje rond te gaan reizen. Dit begint ook steeds meer te kriebelen bij ons dat we nog niet naar huis willen en al aan het kijken zijn hoe we het financieel rond gaan krijgen om een nieuwe trip te gaan doen. De wereld moet tenslotte ook weer klaar zijn om te gaan reizen maar dit zijn nog plannen. Zoals je op de foto ziet kan je nog happy aan het reizen zijn op je 80ste. nu terug naar afgelopen dagen. Elke ochtend had Heather het vuur weer aan gestoken het waren een aantal frisse nachten dus heerlijk om in de ochtend nog even te blijven liggen tot de mist was weggetrokken en dan bij het vuurtje te gaan zitten. Pan op het vuur en lekker een eitje bakken of broodje roosteren. We hebben dan ook niet een keer in deze dagen ons gasstel gepakt want ontbijt, lunch en avond eten maakte we om de beurt op het vuur. Van pannenkoeken bakken in de middag, Damper maken in de camp oven of Crêpe Suzettes maken. We kunnen we zeggen dat we 3 nieuwe vrienden er bij hebben. We zijn uitgenodigd om naar Tasmanië te komen bij Heather. We hebben de grootste lol met elkaar gehad, heerlijk gepraat over wat ons allemaal zorgen maakte en stoort in de wereld. Helaas hadden we de laatste dagen wat miezer regen maar konden we heerlijk met z’n alle onder de grote luifel van de bus zitten. Wij en Heather hadden al besloten dat we de 10e de grens over wilden gaan. Maddy en Brett waren nog niet helemaal zeker. Ook omdat het in Victoria waar zowel onze auto de bus van Maddy en Brett vandaan komt steeds meer op slot ging. Heather is er door heen gekomen i.v.m de boot vanuit Tasmanië. En we bang waren dat Queensland de grens toch gesloten zou houden. De permit die we nodig hadden stond ook nog steeds niet online. Maar zoals jullie al boven aan konden lezen zijn we er toch door heen gekomen. Donderdag eind van de middag kwam het formulier online en hebben we hem allemaal direct uitgeprint. Print screens gemaakt van onze bankafschriften zodat we aan de grens aan kunnen tonen dat we de laatste 14 dagen niet in Victoria zijn geweest. Afgelopen vrijdag de 10e zijn we vroeg richting grens gereden omdat we niet wisten wat we konden verwachten we stonden uiteindelijk om 9 uur bij de grens. Maddy en Brett zijn de zelfde kant als ons op gegaan Heather moest een andere grens hebben. Wij hadden de meest vriendelijke politie mensen die je je maar kan bedenken aan de grens staan. Wilde onze permit zien, rijbewijzen en bewijs waar we geweest zijn de afgelopen tijd. Dat konden we gelukkig allemaal. Ze hebben nog staan twijfelen om ons direct door te laten gaan maar besloten toch dat we 3 uur moesten wachten voor we verder mochten gaan. We konden kiezen terug rijden of 50 meter verder op een stukje gravel gaan staan en daar wachten. Nu we eenmaal in Queensland waren hadden we zoiets van het stukje gravel is onze beste vriend wij gaan niet voor de grens wachten. De drie uurtjes vlogen voorbij en tegen kwart voor 12 stak een van de agenten zijn duim omhoog zwaaide een keer en we konden gaan. Voor Heather ging het minder soepel in het begin die kwam aan bij de grens en de politie gaf aan dat ze geen papieren gingen controleren voor 12 uur. Maar uiteindelijk is ze om 12:01 de grens over gereden. We zijn door gereden naar Springbrook National Park hier wilde we om een camp spot gaan staan maar konden we helaas niks meer boeken. Dan maar even een van onze favoriete dingen doen een waterval bekijken en door naar een gratis plek. Deze ligt midden aan de snel weg maar is mega druk gisteren stond die helemaal vol en natuurlijk weer met allemaal scheef hangende tentjes hahah. Je kan goed merken dat er bijna tot geen gratis plekken zijn. We zijn mega blij dat we nu in Queensland zijn en hebben besloten dat er een aantal georganiseerde dingen op de planning komen te staan. Waaronder Magnatic Island, Fraiser Island, Whitsundays, snorkelen in het Great Barrier Reef en ja we gaan van 15.000 ft. hoog uit een vliegtuig springen. Dit is de hoogste plek in Australie waar je een skydive kan maken. We hebben vandaag een besloten een extra dagje te blijven staan om de plek waar we vannacht hebben gestaan en genieten van de duizenden vleermuizen die rond vliegen.
Na weer een prima nacht op deze kampeer plek zijn we doorgegaan naar Spring Brook National Park in dit park zijn we eerst even gestopt bij de Natural Bridge. We merken dat we eigenlijk wel genoeg watervallen en scenic lookouts gezien hebben dus we doen niet meer de lange wandelingen er naar toe maar doen de luie toerist route. Zo dicht mogelijk bij de bezienswaardigheid parkeren. Rond kijken, foto’s maken, misschien de drone even vliegen en weer door. Na de Natural Bridge zijn we naar The best lookout off all gegaan. Hier hebben we nog even met een familie staan praten en heeft Jord een van de kinderen even laten vliegen met de drone. Dag van het jochie kon niet meer stuk en waarschijnlijk hebben papa en mama niks anders gehoord de dagen erna dat hij ook een drone wil hebben. De laatste stop van de dag was Twin Falls hier was het mega druk en hebben we besloten na een aantal foto’s en wat drone beelden dat we door wilde gaan. Die nacht hebben we geslapen bij de Settlement Campground. We waren blij dat we gereserveerd hadden want de volgende ochtend reden de Rangers al vroeg rond om mensen te bekeuren die niet betaald hadden. Volgende ochtend zijn we naar de Mount Tamborine National Park gegaan. Ook heer weer onze favo watervallen te zien. De eerste was de Curtis Falls de tweede Witches Falls die na een half uur lopen echt vreselijk lelijk bleken te zijn. Hebben we afgesloten met de Cedar Creek Falls deze bleek wel mooi te zijn en hebben we genoten van de mooie lange watervallen. We zijn terug gegaan naar de camp spot met de vleermuizen, hier konden we nog een nacht slapen. Je ziet soms dat het toegestaan is ergens maar een maximaal aantal dagen te staan. Op deze plek was het maximaal 3 dagen. We moesten twee nieuwe banden voor de auto hebben dus hier hebben we twee dagen vooruit getrokken. Op naar Brisbane en bij de tweede zaak waren we na een half uur wachten weer weg met twee nieuwe banden. Of zoals wij het dan zeggen tegen elkaar en de auto Marlee, wat heb je mooie nieuwe schoenen. Dus ja, de twee dagen die we er vooruit getrokken hadden waren niet nodig en we hadden nog anderhalve dag over. Omdat we niet ergens heel veel behoefte aan hadden en er ook niks op de planning stond zijn we naar een andere camp spot gegaan om daar twee nachten te blijven staan. Uiteindelijk hebben we ons hier prima vermaakt mede doordat er een junkie in een auto woonden en die weg moest. Zijn moeder kwam af en aan rijden en we begrepen van een lokale bewoner die even een broodje kwam eten en met ons stond te kletsen dat zijn moeder hem onderhoud maar hij op een minimale afstand van 500 meter van het huis van zijn ouders moet blijven. De eerste takelwagen reed weer weg omdat de junkie niet reageerde op de man. Hier stonden we even mee te praten en deze man was een Kiwi gelijk een klein raadseltje voor jullie waar deze man vandaan kwam. Inmiddels is het donderdag 16 juli en zijn we een dagje naar Brisbane gegaan. We hebben er voor gekozen om in een hostel te slapen mede doordat dit veel goedkoper was dan een kampeer plek, waar ze minimaal $80 voor een unpowerd plek vroegen. Hier hebben we heerlijk rond gelopen en nog een aantal musea bezocht. In het hostel hebben we op het dak terras heerlijk wat biertjes gedronken met uitzicht op de skyline van Brisbane. Inmiddels waren de biertjes op en hebben we onszelf getrakteerd op een avondje Mexicaans eten. We hebben de volgende ochtend nog een musea bezoekje op de planning staan en mochten van het hostel de auto daar laten staan. Museum bezocht en als lunch nog een pastaatje gegeten bij Vapiano. Om terug te gaan en de auto op te halen en door te rijden naar de slaapplek voor die avond. De volgende ochtend ons meest favoriete bezigheid van de reis eindelijk weer eens te kunnen doen en dat is een visitor centrum bezoeken. Hier stonden drie uiterst vriendelijke dames op leeftijd die het volgens ons ook wel erg gezellig vonden dat er weer mensen kwamen. Ze bleven maar door praten. We hebben toen besloten om een van de Mountains te beklimmen. Nou ja beklimmen een kleine wandeling naar boven met weer veel te veel mensen. Snel naar boven en weer terug naar beneden de auto in. We zijn onderweg gestopt bij een prachtig uitkijkpunt over de Glass House Mountains hier hebben we genoten van een kopje koffie met een heerlijk stukje citroen cake wat we gedeeld hebben. Op naar onze slaapplek van die dag. Hier hebben we heerlijk een middagje in de zon gezeten. Naast ons kwam een vrouw staan met drie honden waar we nog een tijdje mee hebben staan praten. Zondag morgen boel ingepakt en richting Beerwah gegaan om boodschappen te doen. De auto starte niet gelijk super lekker maar Jord dacht dat het alleen een kwestie was dat hij de sleutel niet lang genoeg gedraaid had. Hier kwamen we achter toen we in Beerwah getankt hadden en het starten weer niet soepel ging. Na de benodigde boodschappen gedaan te hebben had de auto nog meer moeite met aan gaan en zijn we gestopt bij de Aldi op de parkeer plaats hier begon de stress zich op te bouwen. Zondag geen monteur open niemand die kan helpen en wat nu. Van alles en iedereen proberen te bellen. Uiteindelijk was er mobiele monteur die kwam kijken. Die heeft wat geprobeerd en had niet alle juiste apparatuur bij zich dus uiteindelijk kon die niet veel voor ons doen. Uiterst vriendelijk en behulpzaam waren we alleen geen steek verder gekomen. We hoefde hem uiteindelijk ook niets te betalen. We hadden ook al contact gehad met de politie maar die kon ook niet veel betekenen voor ons. We hadden namelijk anders het idee om een nachtje bij de Aldi te blijven staan en maandag verder te kijken. Maar dat konden we niet zomaar doen. We hebben gekeken waar het politie bureau was en zijn daar heen gelopen. Helaas troffen we niemand aan en wisten we echt even niet wat we moesten doen. Tot er een ambulance kwam aanrijden. Ja politie, ambulance en brandweer zitten in Beerwah naast elkaar. Deze waar super vriendelijk en kwamen met het idee dat we misschien wel op de campground bij de sportvelden konden staan. Ze deden een belletje en er was nog plek voor ons. We konden de auto gelukkig nog starten zijn hier heen gereden en konden gelukkig rustig slapen. Voor maandag hadden we de planning om naar de Australian Zoo te gaan maar dat hebben we even overgeslagen omdat we maandag vol stress druk waren met rond bellen om zo snel mogelijk een monteur te vinden. Uiteindelijk had er iemand dinsdag tijd voor ons. Of we de auto om 9 uur wilde brengen. Na een slechte nacht slaap en veel te vroeg al wakker hebben we om 8:15 de auto weggebracht. Geen ons een paar uurtjes werd er gezegd. Inmiddels tegen 13:00 uur hadden we nog niks gehoord. Beerwah is een klein gehucht dus we konden ook niet veel meer doen. Terug naar de monteur dan maar. Die vertelde dat ze nog geen tijd hadden gehad om er naar te kijken. Tegen 16:00 uur hadden ze dan eindelijk tijd. We zagen Marlee weg rijden wat na een tijdje wel erg lang begon te duren voor de monteur terug was. En daar ging zijn collega in een andere auto. Marlee wilde niet meer starten en moest terug gesleept worden. Eenmaal in de garage en tegen 17:30 uur. Vroeg de monteur ons binnen. Het bleek dat de benzine pomp stuk was en er een nieuwe moest besteld worden. Deze kon pas de week er op geleverd worden. En ons waarschijnlijk $800,- zou gaan kosten. Dat was schrikken en dat is even mild uitgedrukt. Hij zou ons woensdag terug bellen om het te bevestigen. We kregen de auto niet meer aan de praat en de garage was zo vriendelijk om ons terug te slepen naar de campground waar we al gestaan hadden. Nog maar een nachtje betalen en wachten tot hij woensdag zou bellen. Omdat we woensdag toch even niks anders konden doen hadden we besloten om toch maar naar de Australian Zoo te gaan. Even wat afleiding en de kaartjes waren al gekocht. We hebben genoten van alle dieren en het prachtige park. Maar helaas geen telefoontje van de monteur. Donderdag ochtend maar zelf gebeld en hij kon het onderdeel bestellen moest uit Melbourne komen en had pas Dinsdag (vandaag 28 juli 2020 ) tijd. We hebben nog andere monteur geprobeerd maar niemand kon eerder. Daar zaten we dan vanaf woensdag moeten wachten tot dinsdag. Uiteindelijk hebben we tegen elkaar gezegd dat het misschien een idee is om te proberen Marlee te verkopen en dan voor het laatste stuk naar boven een auto te huren. Zo waren we $200,- meer kwijt hebben we geen stress meer dat we de auto uiteindelijk moeten verkopen of dat er wat anders kapot kon gaan. Dus de auto op de Australische Marktplaats gezet, die heet Gumtree hier en wachten of er mensen zouden reageren. Al snel hadden we een reactie en de vrouw wilde donderdag komen kijken. Er kwam nog wat reacties binnen dus dat leek positief. De auto stond tenslotte ook voor een veel te lage prijs te koop maar een kapotte auto verkopen is lastig. Helaas kwam Donna donderdag niet kijken. En vertelde ze ook dat ze niet meer dan $2000,- wilde betalen. We hadden haar te koop staan voor $4300,- dus dat was flink balen donderdag ochtend. Inmiddels hadden we ook met Markus contact en die hebben we een berichtje gestuurd dat we de prijs laten zakken naar $3800,- als alles het weekend geregeld zou worden. We hebben zelf zoveel geïnvesteerd in de auto dat het echt een koopje was. Te denken aan nieuwe banden van een paar dagen oud. We hebben natuurlijk al de kapotte vering voor gehad. Nieuwe ruit voor. Nieuwe v snaar in de motor. De extra batterij en zonnepaneel. De koelkast die we gekocht hebben in West Australie. Ja er zit een boel geld in. Maar we hadden het idee dat we beter de auto nu kunnen verkopen dan er nu $800,- in investeren met alle risico’s dat er nog wat kan gebeuren. Markus is vrijdag komen kijken $1000,- aanbetaald en afgesproken dat wij de auto maandag bij de monteur zouden brengen. De monteur gebeld en die wilde ons maandag nog wel een keer ophalen. Met heel veel stress van vrijdag tot maandag of het door ging en met ook wel het nodige verdriet de auto heeft ons 8 maanden veilig op heel veel mooie plekken gebracht. We hebben vrijdag direct een huur auto geboekt en die zijn we zaterdag gaan ophalen in Brisbane met de trein heen en met de auto terug. De auto die we mee kregen maakte een raar geluid en was al van alles mis mee. We hebben toen het hoofdkantoor gebeld en gezegd dat we het hier niet mee eens zijn en iets veiligs willen voor het laatste stuk van onze reis. We hebben een andere auto gekregen die wat nieuwer is en ook slaap plekken heeft op het dak wat we op Marlee ook hadden. We hebben tot nu toe alleen maar binnen geslapen lekker droog. Op zondag kwam er een ouder echtpaar naast ons staan. Hier hebben we heerlijk een avondje mee zitten praten en we moesten zeker hun adres hebben want als we ooit terug komen moeten we op bezoek komen. Maandag ochtend gelijk de monteur gebeld hoe laat ze de auto kwamen ophalen. Tegen een uur of 12:00. We kregen het Adres, telefoon nummers en mail adres van Ian en Rosie met nog een extra uitnodiging als we aankomende dagen in Noosa zouden zijn. Inmiddels 13:15 was de monteur er nog niet. Markus had inmiddels alles al betaald en de auto was volledig verkocht. Ook hebben we Victoria (Vic roads) gebeld hoe we dat moesten doen met de registratie van de auto. Deze staat namelijk op Victoria kenteken platen en Markus kon dit niet vernieuwen dus moet hij de auto op Queensland platen krijgen. We moesten het kenteken eraf halen en deze vernietigen. We hebben de monteur gebeld en die kwamen zo snel mogelijk wij hadden het idee dat hij het vergeten was. Auto weg gebracht kenteken platen er afgehaald en snel doorgereden naar Noosa. Hier even rond gelopen. Onze kampeer plek een half uurtje van Noosa op gezocht waar we nog even met Belgen. De kampeer plek was super druk met backpackers maar we hebben heerlijk geslapen en hadden besloten dat we het gezellig vonden om de volgende dag in Noosa met Ian en Rosie een kopje koffie te drinken. Ze reageerde heel enthousiast. 10:00 hadden we afgesproken. We waren al vroeg weg van onze camp spot dus hebben nog een kleine wandeling gemaakt en zijn toen koffie gaan drinken heerlijk zitten praten. Werden nogmaals uitgenodigd op de boerderij. Wat we zeker moeten doen want ze zitten in een wijn gebied en verbouwen zelf ook druiven. Dus wie weet als we ooit terug gaan. We hebben wat boodschappen gedaan en zijn toen doorgereden naar onze plek voor vanavond Rainbow Beach want morgen gaan we naar Fraiser. Dit stond dus eigenlijk al voor vorige week vrijdag maar dat hebben we ook gelukkig kunnen verschuiven. Al met al waren het hectische dagen. Hebben we helaas geen winst gemaakt met de auto verkopen maar hebben we beide het gevoel dat het goed is zo. En dan misschien nu wel het belangrijkste van het hele stukje. Begin maar vast met in de agenda schrijven en een feestje te organiseren want wij vliegen terug op zaterdag 5 september en landen 6 september op Amsterdam. We gaan proberen keihard te genieten de laatste weken hebben nog een aantal leuke dingen op de planning dus willen ook even proberen nog niet te denken aan naar huis gaan. Al hebben we mega veel zin om iedereen weer te zien en gaan ons best doen zo snel mogelijk met iedereen af te spreken.
Liefs,
J & T
Adventure is out there. 