Jaaaaaaaaa maandag middag was het eindelijk dan zover om half 5 was onze auto klaar en konden we eindelijk beginnen aan onze reis, ow wacht we waren al een keer begonnen en moesten terug. Maar laten we die snel vergeten en net doen of dit het begin is. We hebben de x-trail ingeruild we vonden het toch maar een kleine auto en hebben er een Pathfinder V6 3,3 liter automaat voor terug genomen. Ze is oud maar gewoon lekker rustig aan doen en dan wil ze nog best vooruit. Hebben we haast? Nee dus we doen ook rustig aan. Snel alle spullen in de nieuwe auto gestopt, waren voor we hem konden ophalen al snel naar de Aldi gegaan en konden dus direct Melbourne uit, richting Wilsons Promontory National Park. Dit vonden we te ver om in één keer te rijden die avond dus hebben we een tussen stop gemaakt bij Toora. Prima plek snel tent klaar gemaakt, gekookt en lekker naar bed gegaan. Vanuit heb hebben we onze eerste levende Wombat zien lopen, blijven grappige beestjes, helaas te donker voor een foto maar we blijven ons best doen om ook dit beestje op de foto te krijgen. De volgende ochtend bananenpannenkoeken gebakken heerlijk kopje koffie gezet en snel richting Wilsons Prom. Erg mooie route en een genot om in onze auto te rijden, laten we hopen dat alles goed blijft gaan! Aangekomen bij Wilsons Prom zijn we zoals gebruikelijk bij dit soort parken eerst naar het info punt gegaan. Hier even rond gekeken en besloten dat we in eerste instantie een nachtje zullen blijven. Helaas nergens in het park een gratis plek om te overnachten. Betaald briefje achter de ruit en richting ons plekje vlak bij de zee op de 34th Avenue plekje nummer 419, ja dit weten we nog steeds uiterst goed uit ons hoofd en we komen zo op waarom we dit nu goed weten maar eerst even de avond. Spullen klaar gemaakt om te kunnen slapen, toen lekker naar het strand gelopen en even uitgewaaid. Heerlijk gekookt Angus worstjes met allemaal groenten, rood wijntje en afgesloten met een heerlijke kop koffie dit keer makkelijk gedaan en gezet met onze Nano Press en een kop thee voor Tessa. Zijn we ons bedje ingekropen. Met de zee op de achtergrond en hier en daar geritsel van een wombat zijn we heerlijk in slaap gevallen. En toen…………… 1.30 werd Jord wakker van geluid. Hij keek naar buiten en zag iemand rond de auto lopen, dit is een camping van meer dan 500 plaatsen en rechts en links van ons stonden ook mensen. Hoorde die ochtend dat er een familie al 35 jaar kwam. Jord roept tegen de man dat hij weg moet gaan. Deze lijkt wat aangeschoten, dronken en reageert dit is mijn tent. Nee dit is niet jouw tent ga weg of we bellen de politie. “I’m a copper” roept hij en loopt weg, nog geen halve minuut later een intens harde knal. Jord springt uit bed. Schrikt zich rot en denk dat de voorruit aan diggelen ligt, dat gelukkig niet, waarschijnlijk een grote tak tegen de bumper of een blikje drank. Die lagen alle bij naast de auto. De jonge in de tent naast ons komt zijn tent uit en schrikt ook. Tessa ligt wakker nog in de tent en Jord staat er naast. Even met de buurman te praten. Die besluiten om een paar tenten verder op in haar tent te gaan liggen. Jord weer terug naar boven. Maar na een kleine 20 minuten vertrouwd hij het toch niet en gaat zoeken voor het noodnummer van de camping. Belt, krijgt een vrouwelijke Ranger aan de telefoon legt het verhaal uit en ze komt er aan. Met dat ze onderweg is ziet Jord nog een auto langzaam over het terrein rijden en twee minuten later staat Tarra bij ons. Ze vraagt wat we willen, en wat we kunnen doen. Ze geeft aan om sowieso 000 te bellen (112) van hier om een melding te maken. Ze rijdt nog een rondje en Jord belt 000. Met dat Jord de centrale aan de telefoon heb komt er nog iemand langs rijden, een wit klein bestelbusje. En 30 sec later staat Tarra weer naast ons. Jord geeft de telefoon aan haar zodat ze het woord kan voeren met centralist van de politie. Dan hoort Jord haar zeggen er is net bij het andere stel hard op de auto gebonkt en die mensen hebben besloten om de camping te verlaten. Er wordt ons gevraagd wat wij willen. Na samen even overlegt te hebben hebben we besloten dat we van onze plek waar we nu staan weg willen. Tussen door komen er nog wel twee wombats langs lopen zulke grappige beestjes. Maar helaas te donker en druk met andere dingen voor de foto. Tarra stelt voor dat ze gaat kijken naar een andere spot voor ons en rijdt naar haar kantoor, wij zijn inmiddels snel alles gaan inpakken het is inmiddels een uurtje of half 3. Gelukkig stond de maan hoog en hebben we twee goede camping lampjes dus konden we iets zien wat we aan het doen waren. Met dat we richting het kantoor van de Rangers rijden belt Tarra al met de vraag wat we willen helemaal weg uit Wilsons Prom of in een huisje. We geven aan best in een huisje te willen slapen. Ze verteld dat we in een van de staff cabin mogen slapen. We rijden er naar toe ze kijkt of alles schoon is en we kunnen eindelijk naar bed. Wel leuk de cabin heeft de naam Wombat. De politie was inmiddels ook op weg naar het park maar die zouden nog een klein uurtje onderweg zijn. Je zal maar in hoge nood zijn. Tegen een uur of 4 zin we dan eindelijk in slaap gevallen. Na een redelijke nacht gemaakt te hebben. Zijn we naar het info punt gegaan, dit hadden we afgesproken met Tarra. Een formulier ingevuld met wat er gebeurd was, sleutel afgegeven en besloten om toch een mooie wandel tocht te gaan maken op Wilsons Prom. Hebben een heerlijke wandeling van een kleine 1,5 uur gemaakt. Stond minimaal 2 uur voor. We zeiden al tegen elkaar als wij alles steeds sneller doen dan ze aangeven zijn we ook eerder terug in NL dan pas over een jaar. Ow wacht heb geen hoop we blijven gewoon een jaar. Hebben weer intens genoten van het geweldige uitzicht, paar mooie foto’s gemaakt. Terug naar de auto en door naar Prom Wildlife park, hier nog een paar wilde Kangaroo’s gezien en nu aan het typen van uit Golden beach Victoria. Net even op het strand gekeken wat intens mooi, als je naar links kijkt zie je niks anders dan zee en strand en voor recht precies het zelfde.
Na een prima nacht te hebben gehad zijn we donderdag ochtend vertrokken vanuit Longford richting Mansfield we hadden er voor gekozen om vroeg weg te gaan omdat er voor een afstand van wat zal het geweest zijn 240 kilometer meer dan 5 uur stond. We vinden dit al best lang maar ach nooit bij na gedacht en we hebben de tijd dus wij onderweg. En toen kwamen we er achter waarom het zolang ging duren. Een grind weg 10 kilometer, 40 kilometer of over 15 kilometer rechts af dan zal er wel weer asfalt zijn. Maar nee we moesten nog 50 kilometer over grind wegen. Omdat dit wegen zijn waar je max op de goede stukken 40 kilometer per uur haalt begrepen we ook op eens waarom deze route zoveel tijd zal kosten. Ach we super veel moois gezien en uitzichten waar je gewoon soms even de auto voor langs de kant zet nou ja kant afgronden mat tientallen meters diep. En gewoon 5 minuten met je mond open staat te genieten. We hebben geprobeerd foto’s te maken maar die komen niet tot hun recht tot je het zelf ziet, hier en daar nog een slang midden op de weg, een uiterst giftige tijger slang. Die gemiddeld een centimeter of 80 worden en komt uit de familie van de koraal-slangachtige. Uren niemand tegen komen, geen telefoonbereik hebben en dan maar hopen dat met de auto alles goed blijft gaan, de eerste 1000 kilometer zitten er vandaag op dus heel goed kennen we haar nog niet dat je met volste vertrouwen dit soort routes aan gaat. Maar onze 20 jaar oude Pathfinder heeft haar naam eer aan gedaan. (laten we hopen en niet te hard schreeuwen dat alles goed blijft gaan) we hebben tot nu toe vrijdag de 13e goed overleeft. Maar goed eenmaal beneden door naar Mansfield. Hier hebben we zoals ons gebruik is geworden eerst even een tussen stop gemaakt bij het plaatselijke informatie punt. Weer allemaal goede info gekregen de meest belangrijke daar zitten we nu maar zo meer over nu eerst terug naar donderdag, als tip kregen we een aantal gratis kampeer plaatsen. Boodschappen gedaan en richting Carters gereden waar we het idee hadden om te overnachten en vrijdag ochtend een mooie wandel toch bij de Plain Creek te doen. Op de kampeer plek stond niemand alles schots en scheef, de auto moet wel een beetje recht staan om lekker te slapen. Zijn terug gereden naar Howgua Hills en hebben we geslapen op de Sheepyard flar. Heerlijk naast een stromend beekje. Tent opgezet, luifel uit en eerst een koud biertje, we hebben geen koelbox op stroom maar een hele goede waar we flessen ijs in leggen, dit werkt tot nu toe goed. Dus het bier blijft ook lekker lang koud. Na dat we heerlijk gezeten hebben boekjes gelezen, gepraat geklungeld rond de auto hebben we een heerlijke maaltijd gemaakt. Inmiddels is het donker aan het worden en zijn de vreselijk irritante vliegen ook weg en komen de eerste Kangaroos weer te voorschijn. Tessa spot een moeder met twee kleintjes, voorzichtig lopen we er naar toe maken een paar mooie foto’s en dan staan we toch te dichtbij en lopen de Kangaroos verder. Terug richting auto zien we op een ander stuk gras een stuk of 10 Kangaroo’s zitten hier zit ook een baby en een paar kleintjes bij maar ook een papa, dit is tot nu toe de grootse die we hebben gezien. Ook daar paar foto’s van gemaakt. Tandjes gepoetst en ons bed in. Lekker lezen en met op de achtergrond vogels en een kabbelend beekje vallen we in slaap. De volgende ochtend ons vaste ritueel van de afgelopen dagen; koffie, thee en bananen pannenkoekjes. Laatst spullen inpakken en door. Richting Plain Creek. Hier hebben we de auto neergezet en zijn we naar boven gelopen richting. Plain creek loop walk via Tramway bridge walk naar de waterfall. Prachtige natuur op de achtergrond zonder ze te zien Kangaroos horen weg springen naar boven via het smalle paadje langs het water. Bij de waterval weer geprobeerd mooie foto’s en een filmpje te maken. Terug naar beneden zijn we nog geen 10 minuten onderweg, heen en weer is ongeveer 7 kilometer. Zegt Jord pas op slang. Tessa staat binnen een seconde 20 meter terug het pad op. Maar we moesten er toch langs naar beneden met een sprintje en de volgende 3,5 kilometer op snel tempo naar beneden. Met het zelfde tempo snel een broodje gegeten door richting Kings Vally. In Kings Vally worden veel wijnen geproduceerd zoals ze ook in taliën doen. Wat we al zeiden de plek waar wij ons thuis voelen een wijn regio. Klein rondje gemaakt onze ogen uitgekeken naar de mooie wijn gaarden een tussen stop gemaakt bij Dal Zotto hier hebben we een heerlijke fles Pinot bianco en een mooie fles Cabernet Merlot. De vrouw die ons hielp vroeg op zoek waren naar werk of dat we kwamen voor een proeverij. We gaven aan om voor de wijn te komen maar ook zeker geïnteresseerd zijn in werken op een wijnboerderij. Naam en nummer achtergelaten je weet maar nooit.
In de ochtend zijn we vanuit Kings Vally vertrokken richting New South Wales. Over de Great Alpine road en één ding kunnen we jullie zeggen wat een geweldige weg was dit. Zoals gewoonlijk foto’s laten wat zien maar gewoon niet hoe mooi deze route was. Via Mount Hotham, voor de motor, fietsers onder jullie wat een mooie toch zouden jullie dit gevonden hebben, we hebben dan ook heel wat groepjes fietsers moeten inhalen. Boven op de berg nog even gestopt om met de droge te vliegen maar daar kregen we een waarschuwing dat we al op een aardige hoogte zaten en met voorzichtigheid moesten vliegen. Via het skie gebied Hotham aan de andere kant door naar beneden. Waar we door een gebied kwamen waar verschillende bosbranden gaande (zijn, waren) gelukkig reden we er omheen maar konden in de dalen en boven de berg toppen de grote rookwolken zien hangen en roken de brandlucht hangen. Langs meerdere stukken van soms kilometers lang verbranden stukken bos gereden. Steeds maar tegen elkaar zeggen als alle beestjes maar zijn weggekomen. Maar genoten van de +/- 430 kilometer lange reis hebben we gisteren zeker genoten. De auto heeft het goed gehouden. Blijft spannende de eerste grote stukken rijden. We zitten nu op ongeveer 1700 kilometer op de teller. Aangekomen op onze bestemming voor de avond in Cann river. De tent neergezetten zijn er inmiddels pro’s in geworden en het staat in een hand omdraai mingesprek gekomen met een Nederlands stel wat met hun twee kleine kids een half jaar aan het reizen zijn. Heerlijk bij het kapvuur tot een uurtje of 12 met elkaar zitten praten over van alles en nog wat. Ons bedje in en rond een uurtje of 6 weer opgestaan met niet echt een plan zijn we onder weggaan naar Croajingolong national park. Daar een tussen stop gemaakt prachtige foto’s gemaakt maar wel besloten op niet te blijven en een stuk verder te gaan. Uitgekomen Narooma weer naar onze vaste eerste stop in een stad het informatie punt. Er zijn hier de mogelijkheden om met zeehonden te zwemmen, dus toch even naar wat informatie zoeken en vragen wat er ongelijk is. Kosten $100 p.p. twijfel wel of niet doen. De uiterst vriendelijke mevrouw geeft ons een folder en verteld dat er vandaag een mogelijkheid is om een eerste keer te duiken voor een schappelijke prijs van $50 p.p. wij richting Bar Beach om toch even te gaan kijken. Er zijn nog twee plekjes voor laatste mogelijkheid die dag dus we beslissen om dat toch maar de toen. Voor Jord de eerste keer duiken, Tessa heeft haar PADI al. We hadden nog een klein uurtje voor het begon dus. Tafel uit de auto, ons nieuwe kooktoestel (wat we hadden was een drama ding) pakken en een tosti maken. Betaald, formuliertjes ingevuld en een paar handtekening gezet dat je ze niet aansprakelijk kan stellen. Ons zelf in een wetsuit gehesen en een korte basis uitleg gekregen van een uurtje. We hebben de eerst vissen en octopussen, hopelijk in dit jaar nog meer! Dit was echt een top ervaring en hebben intens genoten. We gaan een wijntje indoen, kijken wat de aankomende dagen willen doen en nog even genieten van onze avond en kennis te maken met onze nieuwe vriend die op eens van onder de auto naast ons komt zitten!
Nadat we heerlijk hebben geslapen in Narooma zijn we vertrokken in de richting van Canberra. Onder weg heel wat stukken afgebrand bos gezien. Zelfs zo erg dat we de kampeer plek voor die avond niet konden bereiken omdat de weg afgesloten was. Maar omdraaien en weer een stuk verder rijden dan maar. Het is in deze omgeving soms echt zoeken waar je heen moet. Veel plekken zijn al afgesloten soms staat het al in de apps die we gebruiken en soms kom je er achter als je voor het laatste stukje weg staat en het bord Road closed voor je neus op duikt. De tussen stop is uiteindelijk een betaalde plek geworden in Ulladulla. Zo konden we lekker douchen en weer eens een wasje draaien. Na een aantal dagen het zelfde moet het dan toch echt uit. We hebben nog getwijfeld om het in een zakje te doen en als we ooit ergens afgelegen staan te gebruiken om er soep van te koken, maar toch maar in de was gedaan. Hier hebben we ook rustig even samen gekeken wat we de aankomende dagen willen gaan doen. Vooral kerst en NYE zijn dagen dat we wel iets gepland willen hebben. Met kerst avond is bijvoorbeeld bijna alles dicht qua restaurants en in welke regio willen we zitten NYE in Sydney gaan we heel spijtig waarschijnlijk wel overslaan, Airbnb wil niet echt mee werken en waarschijnlijk krijgen we niet alle kosten terug. Maar we blijven kijken en proberen. Dan maar richting Orange, dit is een wijnstreek dus dat moet vast goed komen. We hebben hier voor de 24e t/m de 26e een kamping gereserveerd en gaan de 24e uiteten bij The School House Restaurant. Maar zover zijn we nog niet eerst terug naar afgelopen dagen en vandaag. Tegen over de toiletten stond nog een boom met een groot gat in. Toch even een kijkje nemen en zagen daar een stel kleine parkiet achtige vogels zitten. Na een goede nacht rust in een record tempo alles weer ingepakt (trouwens we hebben vandaag een keer getimed hoelang we er over doen. Tent en luifel 13 minuten, we gaan het nog wel een keer filmen voor jullie) en in een ruk door naar Canberra. Hier hebben we in een grote shoppingmall rond gelopen en nog wat benodigdheden gekocht die we in de kleine dorpjes niet konden vinden. Maar voor we naar binnen konden eerst even zoeken naar een parkeerplek voor de auto. Alle parkeergarages waren een no go i.v.m. onze hoogte. In 1.95 maximale hoogte komen we niet in. Maar gelukkig was er buiten een grote parkeer plek voor te hoge auto’s. We zijn er vandaag achtergekomen dat we in 2.20 maximale hoogte wel binnen kunnen. Auto neergezet en de koelte in. Na een heerlijk biertje en een lunch nog even rond gewandeld. We hadden afgesproken om 17:30 bij Joel, hij is van de zomer samen met Cassandra in Amsterdam bij ons geweest en hadden afgesproken langs te komen. We waren iets te vroeg en dachten rijden door naar de dichtstbijzijnde winkel en halen wat biertjes voor hem. Cassandra is zelf door Australie aan het reizen dus die was niet thuis. Nog geen half uur later stonden we weer bij Joel voor de deur en was de lucht helemaal dicht getrokken met rook van de branden. Joel heeft een dochter van 4 Hazel en die hebben we nog snel opgehaald bij de oppas. Vervolgens biertje gepakt en een pizza besteld. Hazel moest naar bed en Joel was al paar dagen niet lekker dus is het geen spannende avond geworden. Op de bank met een biertje en de tv aan. Uiteindelijk zijn we rond een uurtje of 22:00 gaan slapen. We hadden toen al besloten dat we niet nog een nacht wilde blijven ook omdat we merken dat we lekkerder slapen in onze tent. Tegen een uurtje of 8:00 de volgende ochtend alle spullen in de auto gelegd en richting centrum gereden. Op onze bekende parkeerplek de auto neergezet en ons zelf getrakteerd op een heerlijk ontbijtje en een goede kop koffie of twee. Om 9:00 vanochtend stonden we voor de deur van het National Museum of Australia. Na hier lekker rond gedwaald te hebben en van twee uiterst vriendelijke medewerkers een uitleg gehad te hebben zijn we doorgereden naar Parlement house. Hier vonden we niet veel aan maar we hebben het gezien. I.v.m het slechte weer (veel rook hangt er in de stad) hebben we besloten om echt niet langer te blijven en door te rijden naar de volgende bestemming. Dit was een kleine 240 kilometer rijden. In de laatste 45 minuten werd de lucht alleen maar grauwer en dichter van de rook. Aangekomen op de slaapplek van die avond stonk het zo naar brand dat we hier niet wilde blijven voor de nacht en er voor gekozen om nog meer richting Orange te gaan.
Afgelopen dagen hebben een zwembad hard nodig gehad. Want met dagen van 44 graden en avonden waarbij het om 21:30 nog steeds 36 graden was is een zwembad meer dan welkom. Niet dat het heel gezellig was maar wel intens lekker. We waren helemaal alleen op de camping, ze zouden het weekend meer gasten krijgen i.v.m. met de vakantie die begonnen is. Dat is ook gelijk in de prijs te merken voor de donderdag en vrijdag betaalde we 16 dollar en voor de zaterdag 26 dollar. Terwijl wij nog in het zwembad lagen kwamen rond een uurtje of 17:00 de eerste personeelsleden ook naar het zwembad, waar een overdekte buitenkeuken aan vast zit met de bekende Australische bbq’s en een paar picknicktafels. Ze hadden die avond hun kerstfeestje. Gezellige kerstmuziek aan met 44 graden, een drankje en wat te eten. Wij hebben ons eigen eten gemaakt en zijn daarna weer het zwembad ingedoken. Hier dobberde ook Blake en Bo. Bo kon nog niet zwemmen en lag in een grote opblaas ring. 5 minuten later waren we samen met de Blake en Bo aan het spelen met een grote standbal en Jord was de sjaak want die kon Bo het hele zwembad door sleuren achter de bal aan. Nadat Bo stond te blauwbekken van de kou, je verwacht het niet met 40 plus graden buiten en wij inmiddels wel een zin hadden gekregen in een koud biertje zijn we eruit gegaan. Daar stond de opa van de twee kids en raakte we met hem in gesprek. Bo en Blake woonden inmiddels al 1,5 jaar bij opa en oma omdat zoon lief was gaan werken bij het spoor en moeders niet meer inbeeld was. Ja wat moet je anders zei opa. Niet dat we opa veel verstaan hebben want sommige Australiërs zijn erg moeilijk te verstaan. Maar we hebben een gezellige avond gehad en zijn lekker ons bedje ingekropen. Warm, maar het was te doen. De eerste nacht hebben we redelijk goed geslapen maar werden wakker van een open haard lucht in je neus en de lucht dicht door de smog/rook. Deze komt van uit de Blue Mountains, waar we naar toe hadden willen gaan maar hebben overgeslagen hopelijk een ander moment. Hup ontbijten en om 10 uur een van de grotten in. We hebben namelijk geslapen in Wellington op de Wellington Cave complex, de naam zegt het al ze hebben hier verschillende grotten. We hebben er voor gekozen om de mooiste in te gaan de Cathedral Cave. Hier hebben we in de heerlijke koelte met een leuke gids een uurtje rond gelopen. Mooi was de Cathedral zeker en wat vooral leuk is de geschiedenis te horen. Hup weer aan het zwembad en zo hebben we de rest van de dag doorgebracht. Weer best een oké nacht gehad alleen was de ochtend wel erger met rook en geur. Na weer een intens lekker dag rond en in het zwembad en de nodige bladzijden verder in onze boeken zijn we nog in gesprek gekomen met een aantal Australiërs van middelbare leeftijd. Het ene stel met een geweldige uitrusting auto/ vouwwagen waren op weg naar Tasmanië het andere stel was inmiddels al ruim 5 jaar aan het reizen door Australie en her en der aan het werk. Op campings helpen het land te onderhouden of administratief werk. Dit klink echt iets wat wij ook wel zouden kunnen doen. Na zo’n bloed hete dag zijn we wel een beetje rood geworden maar ik denk dat menig mens ons niet meer herkend vanwege de bruine kleur op ons huidje. De zaterdag was een erg pittige dag qua warmte en toen moesten we onze tent in. Normaal is een rooftop tent uitstekend met warm weer omdat er genoeg wind doorheen komt maar deze keer niet. Door de vreselijke droogte. Op alle deuren hangen bordjes met teksten hou rekening met je water gebruik. Wat komt door dat het al drie jaar niet fatsoenlijk heeft geregend hier. Was er weinig schaduw van de bomen en staat de auto en de tent dus eigenlijk de hele dag in de bloed hete zon. Ja, dan wordt de tent ook niet meer koel genoeg. Wat dan?! Uiteindelijk zijn we in de tv ruimte illegaal gaan liggen op de banken onder de airco. En gelukkig maar want anders hadden we helemaal geen oog dicht gedaan en daar kwam nog bij dat het in de avond vreselijk naar rook begon te ruiken. We werden om een uur of 6:00 wakker en toen was het gelukkig koel genoeg om nog een paar uurtjes door te slapen in de tent. We hebben vanochtend de laatste spullen ingepakt en zijn richting Orange vertrokken. Zoals ons vaste ritueel inmiddels eerst langs het informatie punt. Hier was een mooie gratis tentoonstelling over mugshots uit de jaren 20. Erg gaaf om te zien. Sommige leken op bekende acteurs andere of het foto’s zijn die gemaakt zijn op de Peaky Blinders set. Helaas vonden we het boek iets te duur en te veel gewicht om mee te slepen maar zeker erg interessant. Vervolgens, met dit keer een vriendelijke man achter de balie bekeken wat we verder willen doen en waar we willen slapen vannacht. We kregen verschillende opties en de nodige brochures en flyers mee. We zijn op weg gegaan naar de eerste spot. Via deze weg kom je langs allemaal prachtige wijnhuizen (helaas niet niet veel van te zien door alle Smog) konden we ons toch niet inhouden om er bij eentje te stoppen en een flesje wijn mee te nemen. Fles wijn in de auto een door naar de eerste plek. Deze spot was afgesloten vanwege de mogelijk bosbranden die kunnen ontstaan. Door naar spot twee waar je 10 dollar voor moet betalen. Hier stond een man zonder tanden en verder niemand. Op de app die we gebruiken Wikicamps was een van de laatste reviews ga hier niet staan, last van rond rijdende jeugd. Even zitten wikken en wegen want het was wel een mooie plek “Ophir” hier zijn veel oude mijnen en werd er vroeger naar goud gezocht, dus prima plek voor een mooie wandel toch. Toch maar besloten om dan maar naar de laatste plek te rijden. Hier zitten we nu weer jullie op de hoogte te brengen. Jord was nog zo slim om met de sterke wind de droge de lucht in te sturen om hem vervolgens kwijt te zijn. Te moeten zoeken en in een spar te moeten klimmen om hem er uit te halen. Maar gelukkig hij doet het nog! We zitten nu met een glas wijn beide kou te lijden buiten jullie op de hoogte te brengen en de Lonely Planet vol te plakken met de vandaag gekochte post-its. Want het was niet normaal heet en de dag erna is het 15 graden….
We hebben twee nachten op een camping gestaan, ook hier weer de nodige vogels en Kangaroos maar ook iets wat we nog niet gezien hadden namelijk een mierenegel. Deze komen voor in Australie, Tasmanië en Nieuw-Guinea. Nooit aan dit beestje gedacht maar we kunnen hem wel afstrepen van ons lijstje. Na hier prima gestaan te hebben zijn we doorgereden naar Orange. Hier zijn we de 24e aangekomen en zouden we tot 2e kerst dag blijven staan. Kerstavond zijn we richting het restaurant gelopen waar we die avond zouden eten. Met een tussen stop bij een van de weinige kroegen om eerst een lekker biertje of twee te drinken. Daarna zijn we doorgelopen en zijn we heerlijk uiteten geweest. Begonnen met een aperitief cocktail, de Charlie Chapline. Om vervolgens te genieten van een voor- en hoofdgerecht samen met een fles rood gevolgd door een dessert met dessertwijn om af te sluiten met koffie en een digestief. We zijn weer in een klein half uurtje terug gelopen naar onze camping. Ons bedje in gekropen voor een goede nacht slaap. Die hadden we nodig na de nodige drankjes van die avond maar die liep wat anders dan we gehoopt hadden. Een groep fransen heeft de hele nacht tot een uurtje of 3 hard staan praten, veel gedronken en de muziek nog harder gezet dus een slechte nacht slaap. 1e kerstdag zouden we op de camping blijven en daar uiteindelijk koken en nog een nachtje slapen. Tegen een uurtje of 2 keken we elkaar aan en zeiden bijna te gelijk kom we pakken in en gaan. Een half uurtje later zaten we in de auto. Intens blij dat we dit gedaan hebben want wat hebben we een geweldig plekje gevonden. Aan een watertje met honderd vogels, zelfs een eenzame pelikaan. In de verte allemaal koeien en tegen dat het donker begon te worden verschillende Kangaroos die langs kwamen. Hier hebben we een heerlijke pasta gemaakt en afgesloten met zoals het eigenlijk wel een beetje hoort in Australie een Pavlova met fruit en yoghurt. Die kan je hier trouwens gewoon kant en klaar kopen in de supermarkt. Jullie kunnen de foto’s zien. De plek was zo stil en rustig dat als je een keer goed hard niesten je de echo er van kon horen haha. De volgende ochtend zijn we doorgereden in een ruk naar Melbourne hier moesten we langs de winkel waar we onze batterij, zonnepaneel en inverter gekocht hebben. Die laatste heeft het vanaf dag 1 niet gedaan. Omdat het blijkbaar tweede kerstdag voor jullie, boxing day hier was en ze super aanbiedingen hadden moesten we 30 minuten in de rij staan om het ding in te leveren en hopelijk ons geld terug te krijgen. Helaas is dit niet direct gelukt gaan ze hem na kijken en ons bellen. Wel hebben we duidelijk aangegeven dat we aan het reizen zijn en het geen zin heeft om iets anders opgestuurd te krijgen. We hadden de inverter vooral gekocht om de laptop op te laden maar dat doen we met de power bank die we net voor we naar Australie zijn gegaan gekocht hebben. Top ding! Dus we hebben de inverteer niet meer nodig. Snel door richting de Great Ocean road. Die omdat het inmiddels mooi weer is willen afrijden en nog een paar dingen willen zien. We hebben namelijk ons plan omgegooid en zijn omweg naar Perth. zoals we al gezegd hebben slaan we NYE in Sydney over. Nog steeds druk met Airbnb in gesprek om de andere 50% van het geld terug te krijgen. Melbourne uit en hebben weer geslapen om inmiddels misschien wel onze vaste plek Lorne. Gelukkig waren we nog net op tijd want het stond hier prop en prop vol. Met weer de nodige vogels op en om je heen genieten van een potje monopoly (Ali bedankt voor het nieuwe setje) en tussen door nog wat foto’s schieten van twee vechtende koala’s in een boom. Hebben we heerlijk geslapen en zijn tegen een uur of 8:00 vertrokken. Om in Lorne zelf een koude douche te nemen en even naar het toilet te gaan. Snel de auto in om een groot deel van de Great Ocean Road te rijden. Gestopt in Apollo Bay hier een goede kop koffie gehaald, broodjes en onze watertanks gevuld. Ze hebben bijna in elk dorp wel meerdere kraantjes staan om water bij te vullen. De vorige keer was de route al geweldig mooi, maar vandaag met de zon die doorbrak en de heldere blauwe lucht was het geweldig om te zien. In de file bij de twaalf apostelen nog getwijfeld om een foto te maken. Toch maar gedaan. De vorige keer stonden we als enige auto op de parkeer plaats nu stonden we tussen de duizend mensen. Gewoon niet leuk om daar nu te lopen maar we hebben wat voor jullie over om de juiste en mooiste foto’s te maken. Snel weer in de auto en door naar Warrnambool. Avond eten kopen, gasfles laten vullen anders kunnen we überhaupt niet koken en auto vol tanken. We hebben er inmiddels 4500 duizend kilometer met de auto op zitten en ze doet het nog goed, voor haar leeftijd. We zitten een kleine 30 kilometer voor Portland op een geweldig drukke camping. Je kan goed merken dat het vakantie is want ook hier weer allemaal gezinnen. De tent staat inmiddels. Nog steeds geen filmpje voor jullie gemaakt van het opzetten maar dat komt echt nog een keer. Biertjes zijn open en we schrijven lekker. Zoeken uit wat we morgen gaan doen en boeken ondertussen een kampeer plek in Adelaaide voor NYE. We hebben voor morgen een paar hele mooie ideeën en hopelijk krijgen we het goed op beeld maar dit zien jullie de volgende keer.
Liefs,
J & T
Adventure is out there. 